Nivo srama je opasno blizu smrti i može se izdvojiti kao svesno samoubistvo ili suptilnije kao biranje neuspeha u produženju života. Smrt od nesreće koje se može izbeći je ovde uobičajena. Svi smo svesni bola "gubitka lica", kada gubimo ugled, osećamo se kao ne-persona. U sramu smo spuštene glave, postiđeni, sa željom da smo nevidljivi. Progonstvo je tradicionalno pratilac srama i u primitivnim društvima iz kojih svi potičemo, proterivanje je jednako smrti.
U ranijem životnom dobu kao što je seksualno zlostavljanje, dovodi do osećaja srama, iskrivljuje ličnost za ceo život ukoliko se ne reši terapijom. Sram, kao sto je Frojd determinisao, proizvodi neuroze. Destruktivan je za emotivno i psihološko zdravlje i kao posledicu ima manjak samopouzdanja što izlaže neku osobu u smeru razvoja fizičke bolesti. Osoba koja je sa sramom je stidljiva, povlači se, introvertna.
Sram se koristio kao alat surovosti i žrtve su često postajale surove. Deca sa sramom su često nasilna prema životinjama i jedni prema drugima. Ponašanje ljudi čija je svesnost na nivou oko 20 je opasno. Podložni su halucinacijama u kojoj su optuživanja, kao i paranoja, neki postanu psihotični ili čine bizarne kriminalne radnje.
Neke sramom-osnovane ličnosti kompenzuju to perfekcionizmom i rigidnošću, postaju gonioci i intolerantni. Ozloglašeni primeri ovih moralnih ekstremista formiraju grupe koje samostalno sprovode pravdu, projektujući svoj nesvesni sram koji imaju prema drugima i opravdavajući napad kao ispravan prema njima. Serijske ubice su često delovale usled seksualne moralnosti sa opravdanjem da kažnjavaju " loše" žene.
Zato što izvlači čitav nivo ličnosti, sram rezultuje ranjivosti za druge negativne emocije i stoga često proizvodi lažan osećaj ponosa, besa i krivice.
Nivo srama 20
Bog se vidi kao - Prezriv
Život se vidi kao - Jadan
Emocija - Poniženje
Proces - Eliminacija
(iz Mape svesnosti)
Odlomak iz knjige- David R, Dawkins: Power vs. Force, an Anatomy of Consciousness,
Energy Level 20: Shame
The level of Shame is perilously proximate to death, which
may be chosen out of Shame as conscious suicide or more
subtly elected by failure to take steps to prolong life, as in
“passive suicide.” Death by avoidable accident is common.
We all have some awareness of the pain of “losing face,”
becoming discredited, or feeling like a “nonperson.” In
Shame, people hang their heads and slink away, wishing they
were invisible. Banishment is a traditional accompaniment of
shame and, in the primitive societies from which we all
originate, banishment is equivalent to death.
Early life experiences such as sexual abuse, which lead to
Shame, warp the personality often for a lifetime unless these
issues are resolved by therapy. Shame, as Freud determined,
produces neurosis. It is destructive to emotional and
psychological health and, as a consequence of low
self-esteem, makes one prone to the development of physical
illness. The Shame-based personality is shy, withdrawn, and
introverted.
Shame is also used as a tool of cruelty, and its victims often
become cruel themselves. Shamed children are cruel to
animals and cruel to each other. The behavior of people
whose consciousness level is only in the 20s is dangerous.
They are prone to hallucinations of an accusatory nature, as well as paranoia; some become psychotic or commit bizarre
crimes.
Some Shame-based individuals compensate by perfectionism
and rigidity, and often become driven and intolerant.
Notorious examples of this are the moral extremists who form
vigilante groups, projecting their own unconscious shame
onto others whom they then feel justified in righteously
attacking or killing. Serial killers have often acted out of
sexual moralism, with the justification of punishing so-called
“bad” women.
Because it pulls down the whole level of one’s personality,
Shame results in a vulnerability to the other negative
emotions, and, therefore, often produces false pride, anger,
and guilt.
Нема коментара:
Постави коментар